Se-mn̂g-teng (Tâi-pak-chhī ê hêng-chèng-khu)
Se-mn̂g-teng (Sai-, 西門町) sī Ji̍t-pún sî-tāi Tâi-oân Tâi-pak-chhī lāi só͘ siat ê hêng-chèng-khu.
Le̍k-sú[siu-kái | kái goân-sí-bé]
Pún tē-hng tī 1935 nî ê sî ū khiā-khí jîn-kháu 1686 lâng, hit-chūn tōa-hūn ê chū-bîn sī Lōe-tē-lâng (pún-che̍k Ji̍t-pún pún-thó͘ chiá)[1].
Chham-khó[siu-kái | kái goân-sí-bé]
- ↑ 臺灣總督官房調查課 (1936). 昭和十年末 臺灣常住戶口統計.
 | Pún bûn-chiuⁿ sī chi̍t phiⁿ phí-á-kiáⁿ. Lí thang tàu khok-chhiong lâi pang-chō͘ Wikipedia. |